Leishmanijaza je grupa sistemskih (generalizovanih) ili kožnih bolesti koje pogađaju pse, a ređe mačke. Javlja se širom sveta, najčešće u mediteranskom basenu, na Bliskom istoku i u Južnoj Americi. U Sjedinjenim Američkim Državama prisutna je posebno kod biglova, jazavičara lovačkih terijera.
Heading #3: Dijagnostički testovi za otkrivanje Leishmanijaza kod pasa i mačaka
Heading #1: Uzroci Leishmanijaza kod pasa i mačaka
Leishmanijazu izaziva nekoliko vrsta jednoćelijskih, protozoalnih parazita roda Leishmania, koje prenose peskolike mušice. Psi su važan rezervoar za određene vrste Leishmania parazita. Postoje i drugi mogući načini prenošenja, uključujući direktan kontakt, ugrize, ingestiju, transfuziju krvi i prenos sa majke na potomstvo (kongenitalno).
Heading #2: Klinički znaci Leishmanijaza kod pasa i mačaka
Ne pokazuju svi zaraženi psi kliničke znake leišmanioze, a oni mogu biti blagi pa sve do teški (uključujući smrt). Najčešći simptomi su lezije na koži, povećani limfni čvorovi, gubitak težine, letargija, šepanje, smanjenje aktivnosti, dijareja i lezije na očima. Kod pasa su česti gubitak dlake i perutanje kože, ulceracije na nosu ili ušima i ponekad čvorići na koži. Lezije kože obično ne svrbe. Kod mačaka su lezije slične kao kod pasa, a retko se javljaju i lezije na očima, te zahvaćenost koštane srži, jetre, slezine i limfnih čvorova.
Heading #3: Dijagnostički testovi za otkrivanje Leishmanijaza kod pasa i mačaka
Za dijagnozu leišmanioze se koriste razni testovi: kompletna krvna slika (anemija, nizak broj trombocita), biohemijski panel (povišeni globulini, niski albumin), analiza urina (gubitak proteina), mikroskopski pregled aspirata ili biopsija lezija, PCR testovi koji otkrivaju DNK parazita, testovi na antitela, rendgenski snimci i ultrazvuk abdomena.
Lečenje i praćenje leišmanioze kod pasa i mačaka
Opcije lečenja leišmanioze:Kod pasa je uobičajena kombinovana terapija antimonijum-baziranim lekovima (kao što su meglumin antimonat ili natrijum stiboglukonat) i alopurinolom tokom 3-4 nedelje, nakon čega se alopurinol nastavlja šest meseci ili neograničeno. Kod mačaka najbolji tretman nije definisan, ali se koriste antimonijalni preparati.
Nega nakon lečenja laišmanioze:Tokom terapije životinje se redovno kontrolišu laboratorijskim testovima, a po završetku lečenja preporučuju se kontrole svakih 6 meseci zbog mogućih relapsa. U endemskim područjima, preporučuje se upotreba ogrlica koje repelentno deluju na insekte i izbegavanje izlazaka pasa u vreme kada su peskolike mušice najaktivnije.
Prognoza Leishmanijaze kod pasa i mačaka
Lečenje nije kurativno,odnosno uzročnik ostaje u organizmu doživotno, recidivi su česti, i često je potrebna produžena ili doživotna terapija.
Da li se leišmanioza prenosi na ljude?
Leishmanijazu prenose peskolike mušice koje izgledom podsećaju na komarce i zaraženi psi mogu predstavljati izvor infekcije za njih, zbog čega je važno da zaraženi psi budu tretirani i pod stalnim nadzorom. Leišmanioza se prenosi na ljude koji pored pasa, mačaka i glodara mogu biti nosioci ovog uzročnika.
Tekst priredio:
Comments